Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Αναρωτιέμαι... Φιλάω όντως σαν ψάρι;;;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Δεν ξέρω τί με έχει πιάσει. Αισθάνομαι τόσο χάλια. Θέλω να ανάψω μια φωτιά και να μπω μέσα. -Μόλις δοκίμασα από το καυτό τσάι που μόλις έφτιαξα, οπότε...- Ίσως όχι φωτιά. Ένας λάκος στο χώμα, θα ήταν ό,τι πρέπει! Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω πως μ' αρέσει ο Αλέ3ανδρος. Εννοώ, πραγματικά μ' αρέσει. Πρώτη φορά από τότε που τα πρωτοφτιάξαμε στην α' γυμνασίου (από τότε έχουμε χωρίσει/τα έχουμε φτιάξει ποοοολλές φορές-και καμία απ' αυτές δεν φτάσαμε στο στάδιο του φιλιού, μέχρι χτές!). Απλά δεν ξέρω, θέλω να έχει καλή γνώμη για μένα και το ότι όταν φιληθήκαμε, δεν του άρεσε, δε βοηθάει ιδιαίτερα. Όχι οτι μου είπε τίποτα, είπε στον Κώστα-που μου το είπε. Πραγματικά δε με νοιάζει αν φιλάω χάλια (σαν ψάρι, είχε πει κάποτε ένας πρώην), με νοιάζει που δεν του αρέσει. Με νοιάζει που δεν μπορώ να τον ικανοποιήσω. Είναι σαν αυτό που λέμε: το αγόρι των ονείρων μου. Ή μάλλον, όχι ακριβώς. Είναι ακριβώς ο τύπος που μ' αρέσει όταν βλέπω μία ταινία ή σειρά. Ξέρεις, ο τύπος που απ' τη μία είναι μαλάκας, κολλημένος με τη μπάλα (συνήθως τυχαίνει να είναι το ποδόσφαιρο συγκεκριμένα..), αλλά και πολύ γλυκός και ρομαντικός. Που όταν βλέπει μία ''ωραία γκόμενα με μεγάλα βυζιά'', τρέχει πίσω της. Αλλά όταν ερωτεύεται, ερωτεύεται βαθιά, αληθινά και πολύ και κάνει ό,τι μπορεί για να το δείξει.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κύριος Τέλειος, δεν ξέρω καν πώς είναι! Για μένα τέλειος είναι αυτός.


Διόρθωση. Όχι τέλειος. Αυτός που ερωτέυθηκα...! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου